“De vaas!” zegt Luna en ze gaat op het kanon zitten. Haar vader komt naast haar zitten, ze hebben allebei een strohoed op. “Vandaag tekenen we de vaas.” We zijn op het Abdijplein in Middelburg. Ik spreek de Stadstekenaars van Middelburg, vader Richard en dochter Luna Dijkwel.
Luna bladert door haar boekje, op zoek naar een leeg vel. In haar hand heeft ze een fineliner. “Met dikte 1 kan je het lekkerst tekenen,” vertelt ze. “Thuis teken ik met potlood, dan heb ik een tafel. Maar hier is het tekenen met een pennetje het fijnst.”
Ze laat tekeningen uit haar schetsboek zien en legt ze naast de tekeningen van haar vader. “Kijk, hier waren we bij de Gistpoort, en daar het Lulgebouw. Die heb ik in 3D getekend.” Vader en dochter tekenen steeds samen hetzelfde. Dat levert een boeiend dubbelperspectief op.
En vandaag tekenen ze dus gezamenlijk de vaas op het Abdijplein. Het was ooit een waterpomp, zo vindt Luna uit. Ze tekent daarom nog twee rondjes. Eentje voor de hendel en eentje waar het water uit kwam.
