Auteur: Teeken Akademie

Ook dit jaar strijkt de Culikaravaan weer neer rond de Middelburgse Seismolen. Een prachtige locatie die vraagt om getekend te worden, zeker als de foodtrucks opgesteld staan. Zaterdagmiddag 10 augustus kunnen geïnteresseerden onder begeleiding van Christien van Driel, Stadstekenaar 2022, zelf aan de slag. Iedereen kan meedoen, geoefend of ongeoefend en jong en oud. Ontdek de kunstenaar in jezelf. Wie zeker wil zijn van een plekje, moet zich opgeven bij info@teekenakademie.nl of aanmelden op de facebookpagina van de Urban Sketchers Walcheren. Naar de beste traditie van de Urban Sketchers is deelname gratis. We gaan er wel van uit dat deelnemers hun eigen tekenspullen meenemen en iets om op te zitten. 

We beginnen om 13.30 met de instructies en vervolgens kan iedereen aan de slag. Christien blijft natuurlijk in de buurt om te adviseren hoe je tekening nog beter kan. Om 16.00 verzamelen we al het gemaakte werk, bespreken het en dan wordt het tentoongesteld. Iedereen kan dan zien hoe leuk het is zelf iets te tekenen en hopelijk inspireert het anderen om ook eens het potlood ter hand te nemen.

Ondertussen en nadien kan iedereen genieten van al het lekkers dat ter plekke klaargemaakt wordt. 

Stadstekenaar Arian van Dijk zal er ook zijn. Bezoekers kunnen met hem kennismaken en aan het werk zien. Bestuursleden van de Teeken Akademie zijn er met een stand waar werk van de Stadstekenaars en boeken te koop zijn. Voor wie graag wil weten wat de Teeken Akademie zo al in de verkoop heeft, kijk eens op https://www.teekenakademiemiddelburg.nl/index.php/webshop/

Arnold Wiggers

We gaan via schilder en bakker Hoogvliet naar timmerman Jacobus Willemsen. Hoe dat in elkaar steekt? De oudste zusters Hoogvliet -Susanna Johanna Hoogvliet (1783-1825) en Neeltje Diederika (ca. 1786-1815) – huwden respectievelijk de Vlissingse apotheker Izaak Lagaay en de chirurgijn, later koster in Koudekerke, Abraham Rudolph Roth. De jongste zuster Antonia Susanna (1800-1872) trouwde op 1 juni 1820 de timmermansknecht Jacobus Willemsen (1798-1838), zoon van de herbergier Jacobus Willemsen en Jacoba Pieternella van Noorden. Jacobus jr. heeft zeker twee jaar bouwkunde aan de Teeken Akademie gevolgd. In 1815 was hij primus in de 4^e klas, wat hij het jaar daarop ook in de 3^e werd. Als timmerman was hij gevestigd aan de Hoogstraat I 130 ‘De Vergulde Lelij’, (nu 13), waar hij in 1833 adverteerde met ’Schuifkassijnen met schuiven en blinden’ en een ‘koppel portes-brisées, vermoedelijk afkomstig uit een uit- of afgebroken huis. 

Een oudere broer Johannes Cornelis (1791- ?) was ook timmerman. Mogelijk is hij geschoold aan de Teeken Akademie, wat door het ontbreken van bronnen moeilijk hard te maken is noch uit te sluiten valt. In 1825 werd hij in het Gasthuis opgenomen met een hersenziekte. Hij zal hersteld zijn, want toen zijn vrouw Cornelia Blaauwert met wie hij in 1810 getrouwd was op 21 november 1838 op 48-jarige leeftijd overleed, leefde hij nog. Daarna verdwijnt hij uit de archieven. Kinderen zijn er niet geweest.

Kinderen waren er wel in het huwelijk van Antonia Susanna en Jacobus Willemsen. In 1821 werd een zoontje geboren, dat in 1822 overleed. De dochter Dina Pieternella, geboren in 1823 zou wel volwassen worden en trouwen, maar was lang enig kind. Toen ze bijna 13 was, werd Jacoba Susanna geboren, die ook zou huwen en in Dordrecht terecht kwam. Moeder Antonia Susanna trok bij haar in en overleed aldaar in 1872. Een vierde kind -een jongetje- geboren in 1837 stierf anderhalf jaar oud in 1838.

Timmerman Jacobus Willemsen had een nevenberoep als gepatenteerd lijkdienaar, wat goedbeschouwd (ik denk aan de kisten) niet eens zo ver van zijn hoofdberoep timmerman afstond. In 1829 werd door koning Willem I het begraven in de stad verboden, waarop in Middelburg in 1830 de begraafplaats aan de Oude Havendijk in gebruik genomen werd. Blijkbaar was daar in de eerste jaren gedoe over, want verschillende ‘gepatenteerde lijkdienaars’ doen in advertenties in 1831 hun beklag, onder wie Willemsen. Nu naast de Joodse begraafplaats aan het Seisplein alleen nog één gemeentelijke Algemene Begraafplaats over was, ontspon zich blijkbaar een discussie of het bezorgen en begraven van een lijk niet exclusief aan de vanwege de stad aangestelde dienaren toekwam. Het zou nog tot 1 maart 1837 duren voordat een reglement op het begraven van lijken op de begraafplaats van kracht werd. Lijkdienaren werden door de stad aangesteld, waarbij het maximum op 12 werd gesteld met een reserve van 4 assistenten. Het aantal in te zetten dienaren werd per leeftijdscategorie gereglementeerd, mogelijk om excessen tegen te gaan. Voor een volwassen lijk werd het getal op 12 gesteld, met de mogelijkheid de reserve in te zetten, mocht het standaardgetal niet toereikend zijn. Het reglement werd in de krant gepubliceerd, gevolgd door een tarievenlijst, die een aardig inkijkje geeft in de begraafgewoonten destijds. Willemsen zou niet lang na het in werking treden zelf ter aarde worden besteld. 

Arnold Wiggers

Werd in 1795 ‘Gelijkheid, Vrijheid en Broederschap’ door de (kleine) burgerij nog als vooruitgang gezien, door de vrijwel voortdurende oorlogsvoering en het tot stilstand komen van de overzeese handel draaide het uit op een economische ramp voor iedereen. De inval van de Engelsen in 1809 vormden de opmaat naar de Franse inlijving en bij het vertrek van hen in 1814 bleef een berooid land achter. De Teeken Akademie moest alle zeilen bijzetten om te overleven. Het aantal honoraire leden nam net als het aantal leerlingen sterk af. De boekgeschenken die jaarlijks werden uitgedeeld zagen er na 1806 een stuk eenvoudiger uit. Tekenen naar levend model werd van 1804 tot en met 1819 niet aangeboden en in 1813 werd helemaal afgezien van prijsuitdelingen. 

In 1808 waren er prijzen voor de tekenaars naar het grote pleisterhoofd en naar de kleine hoofden. Verder waren er 4 klassen bouwkunde waarvan de primussen onderscheiden werden. Blijkbaar was het niveau dat jaar hoog, of althans het verschil tussen de nummer 1 en 2 bij het pure tekenen niet groot. De directie vond goed dat de nummers 2 ook een prijs ontvingen. En zo kwam Gerardus Jacobus Hoogvliet aan een aanmoedigingsprijs voor zijn tekening naar het ‘Grote Hoofd’. 

Gerard Jacobus Hoogvliet (1793-1829) werd geboren in het gezin van Pieter Hoogvliet en Dina van den Akker. Vader Pieter was ziekenbezoeker in de Oostkerk naast ‘macquillier’, wat zich laat vertalen als (toneel)kapper of grimeur. In het gezin was een oudere zoon, Johan Cornelis (1785-1841) die bakker was op de hoek Schuitvlotstraat 20 / Korte Singelstraat 41. Dat hij de Teeken Akademie als leerling van binnen gezien heeft, is niet erg waarschijnlijk. Zijn levenspad is toch de moeite waard om hier te vermelden. Hij kocht dat pand kort na zijn huwelijk in 1811 met Rika Huijpe (1789-1824). Met haar kreeg hij 4 kinderen, van wie er 3 volwassen werden. Na een half jaar weduwnaarschap trad hij in juli 1824 in het huwelijk met Elisabeth Cornelia Kuijt (1791-1863). Hoewel de bakkerij in 1818 verkocht werd, stond Johan Cornelis bij dat tweede huwelijk nog te boek als broodbakker. Vervolgens komt hij voor als commies (belastingambtenaar). Eind 1825 is hij met zijn gezin in Nieuwerkerk ingeschreven en in 1830 in Sluis. Daar meldde hij zich dat jaar bij het uitbreken van de Belgische Opstand als vrijwilliger voor het korps Jagers. 

Johan Cornelis zal onder de wapenen gebleven zijn. Nog in 1836 moest hij als militair een dagje in Bergen op Zoom brommen, omdat hij met 3 anderen zonder toestemming ‘opstandige gewesten’ had bezocht. Elisabeth Kuijt is als wasvrouw en weduwe in Middelburg in 1863 overleden. In de akte staat dat haar man in Luik is overleden. Dat blijkt na enig zoekwerk Luyksgestel onder Eindhoven te zijn, waar hij op 25 augustus 1841 stierf. Dan wordt ook duidelijk dat Johan Cornelis na zijn dag in de cel naar Valkenswaard is vertrokken met vrouw, dochter en haar vaderloze kind. Als beroep staat commies aangetekend. Blijkbaar is het gezin nog wat verder de Kempen ingetrokken en in Luyksgestel terechtgekomen. 

Waar zijn broer vrijwillig het leger introk, werd Gerardus Jacobus in maart 1817 vanwege ‘incorrigibel slecht gedrag’ als kanonnier 6^e bataljon artillerie met ontslag weggezonden. De schilder Hoogvliet komen we dan in 1824 weer tegen in de gevangenis vanwege diefstal. Nadien zal hij naar de Oost zijn gegaan. In 1827 werd hij schilder voor ƒ 16 per maand aan boord van de ‘Triton’ die in de archipel heen en weer voer. Zijn gezondheid was slecht en hij lag in verschillende hospitalen totdat hij op 13 maart 1829 zijn laatste adem uitblies terwijl het schip van Soerabaja naar Semarang zeilde.

Arnold Wiggers

Vandaag, dinsdag 25 juni 2024, hebben we met een informele presentatie, afscheid genomen van de Stadstekenklas van het schooljaar 2023/2024, groep 8 van basisschool de Oleanderhof uit Arnemuiden.

Het afgelopen jaar tekende en etste de Stadstekenklas Arnemuiden. Dat is goed terug te zien in de verjaardagskalender die de klas heeft samengesteld. De (ondertussen afgebrande) steiger bij de Piet, de kerk op de Markt, de visleurster. We hebben met plezier met de Stadstekenklas uit Arnemuiden gewerkt en bedanken de meiden en zeker ook de jongens van harte voor hun tekeningen en etsen. Tijdens een afscheidsspeech benadrukte voorzitter Arnold Wiggers de waarde van het (blijven) tekenen. De tekeningen zullen bewaard blijven in het archief.

De gereproduceerde verjaardagskalender, vervaardigd door de Stadstekenklas en gevuld met tekeningen van het afgelopen jaar is voor 2 euro verkrijgbaar bij de Teeken Akademie. Zie onze webshop

Persbericht 17 juni 2024

Op dinsdag 25 juni 2024 aanstaande is er een feestelijke bijeenkomst op de basisschool de Oleanderhof in Arnemuiden. De Stadstekenklas sluit dan het jaar af. 

In het afgelopen jaar heeft de Teeken Akademie met de klas diverse malen een kenmerkend deel van Arnemuiden getekend. De kinderen uit groep 8 van de Oleanderhof waren dit jaar de Stadstekenklas. Arnemuiden is immers ook gemeente Middelburg. Voor de groep was hun woonplaats het favoriete tekenonderwerp. Op de Markt van Arnemuiden is getekend en de klas is ook naar Museum Arnemuiden geweest om daar met papier en potlood te werken. Daarnaast stond er een etsles op het programma.

Op 25 juni kunt u alle tekeningen samen zien. Er is een verjaardagskalender gemaakt door de leerlingen, die te koop is voor 2 euro. 

De Teeken Akademie stelt zich ten doel de tekengeschiedenis van Zeeland levend houden en tekenkunst vandaag te bevorderen. We bedanken de Stadstekenklas van harte voor hun deelname. U allen bent van harte welkom op dinsdag 25 juni, 14 uur, Pereboomweie 1 Arnemuiden.

 

De jury had er een hele kluif aan. Maar liefst 26 inzendingen hebben Lucy de Graaf, Ko de Jonge en Giel Louws zorgvuldig bekeken. Grote verschillen in kwaliteit, originaliteit, presentatie en kwantiteit troffen ze aan. Een bijkomend lastig punt was het grote verschil in leeftijd. De jongste inzender telde 11 jaar en de oudste was een eindje in de twintig. Hoe beoordeel je dan de tekeningen op z’n merites? Juist deze spanbreedte heeft de jury bewust doen kiezen voor een tekenaar waarvan nog veel groei te verwachten valt. 

De mate waarin Lena van Beest op 16-jarige leeftijd al een heel palet van vaardigheden laat zien, heeft de jury mee laten wegen in haar keuze. Zij is een tekenaar die verschillende materialen toepast, durf en vaardigheid toont en gezien haar leeftijd een hoog niveau heeft. 

Lena schrijft in haar toelichting bij het ingezonden werk de dat ze niet zonder tekenen kan in haar leven en een proces-boekje bijhoudt. Ze hoopt altijd terug te kunnen keren naar Zeeland wanneer ze uitvliegt.

Namens de Ridderschap van Zeeland maakte jhr. Alarik van Doorn de winnaar zaterdagmiddag 8 juni op het buiten Moesbosch in Koudekerke bekend en overhandigde Lena een geldprijs van € 500. De Ridderschap heeft de prijs samen met de Teeken Akademie in het leven geroepen en staat hierna minstens nog 4 jaar garant voor de uitreiking ervan. Gerard Heerebout reikte vervolgens aan de winnaar een prijspenning uit. Deze replica naar een penning zoals deze vanaf 1791 werd uitgereikt aan de beste leerling kon worden gemaakt in samenwerking met het Familiefonds Hurgronje.

Lena hoopt volgend jaar te slagen voor haar HAVO-diploma. Ze wil altijd blijven tekenen, maar de kunstacademie als vervolgopleiding ziet ze toch niet zo zitten. De wisselvalligheid van het leven als kunstenaar in financiële zin trekt haar bepaald niet aan. Ze is ook zeer geïnteresseerd in natuurkunde en scheikunde. In dat laatste vak wil ze verder om uiteindelijk kunstrestaurator te worden. Zoals ze dat zelf zegt: ‘Dan kan ik toch in de kunst verder met een stevige beroepsopleiding als achtergrond’. Slimme meid. Die komt er wel

We hopen dat Lena nog lag zal tekenen en in de toekomst nog veel werk zal laten zien, ook al is dat gerestaureerd werk van een ander. Dat ons steuntje daarbij geholpen mag hebben!

Arnold Wiggers

Persbericht 8 juni 2024

De door de Teeken Akademie en de Ridderschap van Zeeland ingestelde Prijs voor Jong Zeeuws Tekentalent heeft voor 2024 een winnaar: Lena van Beest.

De jury bestaande uit Lucy de Graaf, Ko de Jonge en Giel Louws heeft de 26 inzendingen zorgvuldig bekeken. Ze trof grote verschillen in kwaliteit, originaliteit, presentatie en kwantiteit. Het grote verschil in leeftijd, de jongste 11 jaar en de oudste in de twintig, heeft de jury bewust doen kiezen voor een tekenaar waarvan nog veel groei te verwachten valt. 

De mate waarin Lena van Beest op 16-jarige leeftijd al een heel palet van vaardigheden laat zien, heeft de jury mee laten wegen in haar keuze. Zij is een tekenaar die verschillende materialen toepast, durf en vaardigheid toont en gezien haar leeftijd een hoog niveau heeft. 

Lena schrijft in haar toelichting bij het ingezonden werk de dat ze niet zonder tekenen kan in haar leven en een proces-boekje bijhoudt. Ze hoopt altijd terug te kunnen keren naar Zeeland wanneer ze uitvliegt.

Namens de Ridderschap maakte jhr. Alarik van Doorn de winnaar zaterdagmiddag 8 juni op het buiten Moesbosch in Koudekerke bekend en overhandigde Lena een geldprijs van € 500. De Teeken Akademie heeft aan de winnaar een prijspenning uitgereikt naar een ontwerp uit 1778. Deze replica naar een penning zoals deze vanaf 1791 werd uitgereikt aan de beste leerling kon worden gemaakt in samenwerking met het Familiefonds Hurgronje.

Toelichting bij de prijs

De Ridderschap van Zeeland stelt zich onder meer ten doel het culturele leven in Zeeland te ondersteunen. Samen met de Teeken Akademie, opgericht in Middelburg in 1778, is een project gestart ter bevordering van de tekenkunst in Zeeland: Prijs voor Jong Zeeuws Tekentalent. Beide instellingen willen hiermee een bijdrage leveren aan het bevorderen van het kunstleven in Zeeland.

De prijs beoogt jonge Zeeuwse tekentalenten te enthousiasmeren om hun aanleg verder te ontplooien. Met het naar buiten treden met werk wordt een extra trede genomen in een mogelijke carrière als professioneel kunstenaar. 

De prijs bestaat uit een bedrag van € 500 en een penning met inscriptie, zoals deze eind 18e eeuw aan de meest belovende leerlingen van de Teeken Akademie werd geschonken. 

Stadstekenaar Merel van Rens heeft zich voorgenomen niet alleen de mooie monumentale kanten van Middelburg te tekenen. Onlangs heeft ze haar ezel eens bij het station neergezet. Wat een pronkstuk zou kunnen zijn, valt al jaren in de categorie die Merel op het oog heeft. 

Functie na functie verdween uit het stationsgebouw en dat leidde tot ernstige verwaarlozing. Als er iets funest is voor een gebouw is het wel leegstand. Volgend jaar wordt het gebouw aangepakt en kan het hopelijk een duidelijke rol gaan spelen in het verder levendig maken van die kant van het kanaal binnen de 50 km bordjes. Het woord ‘boulevard’ is wellicht te groot, anderzijds staat er met het stadskantoor, het waterschapsgebouw en de studentenhuisvesting inmiddels best een indrukwekkende rij. Een attractief stationsgebouw past daar mooi bij, zeker als het extra publieksfuncties krijgt. 

Van het hele emplacement zoals dat is aangelegd rest eigenlijk alleen nog het hoofdgebouw. De aanbesteding van de bouw daarvan vond op 20 januari 1870 plaats. Elf aannemers schreven in, onder wie H.C. van de Ende uit Zierikzee en W. van Uije uit Middelburg. Het werd F.K. Ozinga uit Leiden gegund, omdat die gecalculeerd had dat hij het voor ƒ 259.000 kon bouwen, waarmee hij de laagste inschrijver was. 

Het station is gebouwd onder auspiciën van het Ministerie van Waterstaat zoals alle grote bouwwerken tussen 1824 en 1875. Dat was de enige organisatie die vrij eenvoudig bouwplannen door de ambtelijke organisaties wist te loodsen, zodat nogal wat instellingen waaronder de spoorwegen bij Rijkswaterstaat aanklopten. Het is een station van de derde klasse: een verhoogd midden met twee zijvleugels. Wie een beetje doorzoekt op internet komt erachter dat tussen 1862 en 1872 minstens 23 van dit type stations zijn opgeleverd: 8 standaard; 10 van de derde klasse-type 2 en 5 van de derde klasse-afwijkende type. Het station Middelburg behoort tot dat afwijkende type en is ook nog eens het laatst opgeleverde in zijn klasse. 

De lijn Goes-Middelburg en daarmee het Middelburgse station werd feestelijk in gebruik genomen op donderdag 29 februari 1872. Het was nat en winderig, waardoor de ‘licht- en vuurwerkshow’ op het Molenwater gedeeltelijk in het water viel. Van het weer hadden de 150 genodigden voor het diner op het stadhuis geen last. Op 1 maart waren er opnieuw activiteiten voor de Middelburgse bevolking, die helaas ook niet door de weergoden werden begunstigd.

Als architect staat de geboortige Fries Martinus Simon (1829-1904) te boek. Deze ingenieur was de ‘eerstaanwezend ingenieur bij de aanleg van staatsspoorwegen’ voor het traject Breda-Vlissingen en daarmee niet alleen verantwoordelijk voor de rails, maar ook voor de noodzakelijke gebouwen. 

Voor zover na te gaan is, zijn er van de 23 stations van de derde klasse nog 8 over. Een bijzondere is het station van Zuidbroek in Groningen, geopend in 1868. Het gebouw is aan het begin van de twintigste eeuw verbouwd en in 1958 zelfs fors verkleind. Tussen 2008 – 2011 is het onderhanden genomen en zijn de verdwenen delen herbouwd. Mag het stationsgebouw zelf dan niet helemaal origineel zijn, de goederenloods die er achter staat is dat wel. De spoorlijn waar het aan ligt, is nog steeds in gebruik en het stationsgebouw fungeert sinds 2014 als onderkomen voor het Noord-Nederlands Trein en Tram Museum. Een fraaie, museale herbestemming! Ideetje?

Arnold Wiggers

We waren er best trots op dat we de bijlagen uit Om prijs en plaats. De Middelburgse Teeken Akademie 1788-2003 onder redactie van Katie Heyning en Gerrit van Herwijnen (Middelburg, Zeeuwse Katernen, 2004) met de leraren en (prijswinnende) leerlingen op onze website konden zetten. De lijst van docenten werd samengesteld door Jan de Hayze en de leerlingen had Katie uit vooral de fiches van de Middelburgsche Courant op de ZB bij elkaar gesprokkeld.

De lijst was er nu ook voor wie het boek niet had of waar het boek niet zo een twee drie voor handen was. Dat de lijsten niet digitaal te doorzoeken waren, was jammer en eigenlijk niet helemaal wat je van een site gestart in 2021 mocht verwachten. Maar goed, wij zijn ook maar vrijwilligers! 

Inmiddels zijn ruim 150 stukjes verdieping of uitlichting op het boek en lijst als blog verschenen op Facebook en Instagram en terug te lezen op de website. Al speurend bleek dat door de Krantenbank nog meer namen van prijswinnaars terug waren te vinden dan destijds met die oogbedervende fiches. Nader onderzoek in de inmiddels ruim voorhanden genealogische bronnen legden verbanden en details bloot, die langzamerhand een revisie van de lijst wenselijk maakte. 

De lijst werd nog eens onder de scanner gelegd en met een ocr-programma bewerkt om de lijst nu wel doorzoekbaar te maken. Een gedrukte tekst komt daar nooit helemaal bruikbaar uit, dus moest elke naam nagelopen worden. Tegelijkertijd werd alle nieuwgevonden informatie toegevoegd. Om duidelijk te maken wat nieuw is, is alles wat niet voorkomt in de gedrukte lijsten uit het boek in de nieuwe lijsten cursief gezet. Hoera, de lijsten waren digitaal te doorzoeken. We waren weer wat meer bij de tijd.

De grote hoeveelheid informatie in de blogs dreigde langzamerhand steeds minder goed vindbaar te worden. Jammer ook dat er geen koppeling tussen de blogs en de lijsten bestond. Daar is nu een oplossing voor gevonden. Wie naar de lijsten gaat vindt bij leraren en leerlingen waar gegevens over in de blogs staan, het desbetreffende blog onder de naam. 

Daarmee zijn niet alle blogs gekoppeld aan personen uit de lijst. Blogs rond de activiteiten van stadstekenaars en stadstekenaars moeten nog steeds opgezocht worden onder het kopje blogs op de site. Dat geldt ook voor verhalen over vrouwelijke schilders, want die konden geen leraar of leerling zijn en komen niet in de lijsten voor. Van de bestuurders is nog geen lijst gepubliceerd, dus blogs over hen zijn ook niet op naam terug te vinden. Blogs over onderwerpen uit de geschiedenis na 1867 (sluiting van de school) zullen voorlopig ook nog zoekwerk vergen.

Veel is wel terug te vinden. Alleen al de vele illustraties die we bij de stukjes hebben geplaatst zijn de moeite waard. Ondertussen gaan we verder met het verder uitzoeken van het Teeken Akademie verleden. Volg het blog om meer te weten te komen.

Arnold Wiggers

Beeldbank en registers

Komt u ons bestuur versterken? Wij zoeken twee vrijwilligers met een hart voor beeldende kunst.

De Teeken Akademie in Middelburg bestaat bijna 250 jaar. Het is een stichting die als missie heeft om de tekengeschiedenis van Zeeland levend te houden en de tekenkunst vandaag te bevorderen. 

Het is – anders dan de naam doet vermoeden – geen Middelburgse tekenonderwijsinstelling meer, maar al vele decennia een stichting die wedstrijden, tekendemonstraties en tentoonstellingen van Zeeuwse tekenaars en schilders organiseert. 

Activiteiten

Tot de jaarlijks terugkerende activiteiten behoren 

• het aanstellen van een Stadstekenaar Middelburg
• het begeleiden van een Stadstekenklas (lager onderwijs) 
• het exposeren van de gemaakte werken in het openbaar
• het uitreiken van geldprijs en een erepenning aan een Jong Zeeuws Tekentalent (in samenwerking met de Ridderschap van Zeeland)

De stichting probeert door onderzoek en publicatie via de sociale media haar verleden onder de aandacht te brengen. Kijk op de website (www.teekenakademiemiddelburg.nl) voor meer details.

Organisatie

Het bestuur van de Teeken Akademie is een kleine organisatie bestaande uit vrijwilligers. We werken met een bescheiden jaarbudget maar streven naar het vergroten van de zichtbaarheid en de actieradius van de stichting. 

Wij zoeken versterking met twee nieuwe leden die een praktisch-actieve rol op zich willen nemen. Van hen verwachten we de helpende hand bij de organisatie van evenementen en bij het aanspreken van beeldende kunstenaars (professioneel en amateur), sponsors en subsidiegevers en onderwijsinstellingen.

Profielschets

• hart voor beeldende kunst en erfgoed
• pragmatisch-actieve instelling
• een bescheiden tijdsinvestering
• netwerk in onderwijs of beeldende-kunstwereld

• (een van de twee) affiniteit met het geven van tekenonderwijs
• (een van de twee) toegang tot overheden en cultuurfondsen

Heeft u belangstelling? Neem dan contact op met de voorzitter van de Teeken Akademie, Arnold Wiggers via 06-588 194 91 of info@teekenakademiemiddelburg.nl.

https://www.teekenakademiemiddelburg.nl/wp-content/uploads/2024/05/Wervingstekst-twee-nieuwe-bestuursleden.pdf