Wat gebeurt er nu precies in de beeldentuin van Boris Peeters (Stadstekenaar 2022)? Zien we het rechthoekige beeld en dito sokkels iets moois hebben met het afgeronde beeld? En wat wil het insect? De beschouwer mag het zelf verzinnen. We gaan op zoek naar de originelen.
Centraal in Boris’ tuin staat de Gedenknaald ter ere van de opening van het nieuwe havenkanaal richting Veerse Gat uit 1817. Het ontwerp is van J.P. Bourjé (1774-1834) dat in wat gewijzigde vorm in natuursteen is uitgevoerd en al ruim 200 jaar geschiedenis aan zich voorbij heeft zien trekken bij de Spijkerbrug, de ingang van de Nieuwe Haven.
Links staat het Bevrijdingsmonument van Oswald Wenckebach (1895-1962). Het beeld is van brons en de sokkel van natuursteen. Het werd op 6 november 1950 onthuld op zijn plek in het parkje aan de Groenmarkt. Op deze sokkel regel 3 en 4 uit het 13e couplet van het Wilhelmus:
1-2 Seer prinslick was ghedreven – Myn princelick ghemoet,
3-4 Standvastich is ghebleven – Myn hert in teghenspoet.
Iets verder, op de Nieuwe Burg, staat de Gestolde herinnering van Sigurdur Gudmundsson (Reykjavik 1942). Het beeld werd op 17 mei 1990 onthuld door prinses Juliana, 50 jaar na de catastrofale stadsbrand, waar het zwart marmeren monument naar verwijst. De onthulling hing nog aan een zijden draadje of liever aan juiste gaten. Bij het plaatsen bleken die verkeerd geboord, waardoor de steen niet met de sokkel verbonden kon worden. Het is toch op tijd goed gekomen.
Sinds 2 juli 2005 wil Middelburg best laten zien dat alle welvaart in de tijd van de Republiek en daarna ook een keerzijde kent. Het Slavernijmonument memoreert dat het nog tot 1863 duurde voordat de slavernij officieel werd afgeschaft. Op 1 juli wordt jaarlijks met Keti Koti op de Balans bij het monument die gebeurtenis herdacht en alle ellende die de slavernij bracht. Het beeld is van Hedi Bogaers (1956-2006) die in Zierikzee werkzaam was. Het beeld is uit graniet opgetrokken, waarbij het rood symboliseert dat hart en het bloed dat zwart en wit verbindt.
En dan die bij die geen bij is. Het abstracte beeld zonder titel staat in de Korte Delft ter hoogte van de Reigerstraat. Het is een brons van Theo Maassen (Apeldoorn 1942) en één van de beelden die in 1978 in de toen van (auto)verkeer vrijgemaakte Lange en Korte Delft werden geplaatst.
Boris’ beeldentuin is in een oplage van 10 stuks in de handel gebracht. Een gesigneerd, genummerd en door de Teeken Akademie gewaarmerkt exemplaar (A3) is verkrijgbaar voor € 75 via www.teekenakademiemiddelburg.nl
Arnold Wiggers