Onder de prijswinnaars is Cornelis van Karssen een buitenbeentje. Hij kreeg in 1856 een getuigschrift, zonder dat duidelijk is waarvoor. Meer prijzen op de Teeken Akademie zaten er voor hem niet in. In dat jaar werden er òf medailles òf getuigschriften geschonken. Er waren 5 penningen en 4 getuigschriften. Geen boeken. En daar ging Cornelis nu juist in door: hij werd boekbinder. Geboren op 23 december 1839 huwde hij in 1863 Sara Maria Hendrikse (1841-1895). Het echtpaar kreeg 7 kinderen, waar maar 1 zoon -Jacobus Wilhelm Henri Louis- meerderjarig werd. ‘Zwaar treft ons deze slag, daar wij nu het verlies onzer vierde dochter betreuren’, lieten de bedroefde ouders in de krant weten toen Catharina Elisabeth Johanna Arendina in juli 1885 op 19-jarige leeftijd na lang lijden stierf. Catharina Elisabeth, 2x Elisabeth Levina Norma Mathilda en Louis Levinus George waren haar voorgegaan. Pierre Eliza Jean Henri zou in 1889 ook op 19-jarige leeftijd overlijden na een ziekbed van 10 maanden.
Cornelis van Karssen was ‘linieerder en boekbindersknecht’ bij de firma Altorffer en ‘hoe eenvoudig ook zijn betrekking’, hij maakte zich maatschappelijk nuttig en werd alom gewaardeerd, zo valt te lezen in de Middelburgsche Courant van 30 november 1888. Overleden op de 27ste werd hij op die dag begraven en de krant opende met het verslag ervan.
De kist werd gedragen door leden van de typografische vereeniging Harmonie en Vriendschap waar hij 43 jaar lid van was geweest en de voorzittershamer had gehanteerd. Ook Jan Morks was aanwezig met een deputatie van het Muziekkorps van de schutterij, waar Van Karssen eerst onlangs ook na 43 jaar met moeite afscheid van had genomen, zo sprak de dirigent en componist. Gemeld werd nog dat hij 13 jaar op het stadhuis gewerkt had, wat dan bindwerk voor de firma Altorffer geweest zal zijn. Daarnaast was hij bij de oprichting in 1875 tot commissaris van de Coöperatieve Voorschot-Vereeniging en Spaarbank benoemd. Later werd hij hier ook tot voorzitter gekozen. Dan was er nog uitvaartcoöperatie Uit Voorzorg waar hij een commissariaat had.
Politiek actief in de van oorsprong liberale kiesvereniging Gemeentebelangen was hij eveneens. Hier schopte hij het tot bestuurslid, want zoals voorzitter mr. W.A. van Hoek het in 1891 zei: ‘Wij zijn dilettanten op het gebied van arbeidersbelangen’ en daar ging het toentertijd toch nogal eens over, dus wat beter te doen dan iemand uit de werkmansstand op te nemen die de uitgezette lijn volgde.
Een respectabele opsomming maar er was meer geweest Van Karsten was jaren secretaris van het Harmonie-Gezelschap Accelerando, opgericht in 1867, dat regelmatig concerten verzorgde. Veel meer dan 20 kaarsjes zal dit initiatief niet uitgeblazen hebben, want in september 1888 bood Van Karssen de fluwelen banier van Accelerando aan voor de Oudheidkamer op het stadhuis. De Vereeniging Excelsior ter bevordering van volksvermaken kon ook op Van Karssen als bestuurder rekenen, maar deze club zal na de oprichting in 1887 snel overvleugeld zijn door Uit het volk-voor het volk. Op haar beurt organiseerde deze vereniging vanaf de late jaren ’70 ‘bloemkweeking’ door de werkende stand. In maart stond voor belangstellenden de aanmelding open, in juni konden de plantjes afgehaald worden die dan in september tentoongesteld werden in het Schuttershof, later onder de landelijk bekende titel Floralia. Van Karsten was een enthousiaste deelnemer en won in deze jaren menig prijsje, waaronder in 1878 een kooi met vogel.
Arnold Wiggers