Maand: juni 2024

Vandaag, dinsdag 25 juni 2024, hebben we met een informele presentatie, afscheid genomen van de Stadstekenklas van het schooljaar 2023/2024, groep 8 van basisschool de Oleanderhof uit Arnemuiden.

Het afgelopen jaar tekende en etste de Stadstekenklas Arnemuiden. Dat is goed terug te zien in de verjaardagskalender die de klas heeft samengesteld. De (ondertussen afgebrande) steiger bij de Piet, de kerk op de Markt, de visleurster. We hebben met plezier met de Stadstekenklas uit Arnemuiden gewerkt en bedanken de meiden en zeker ook de jongens van harte voor hun tekeningen en etsen. Tijdens een afscheidsspeech benadrukte voorzitter Arnold Wiggers de waarde van het (blijven) tekenen. De tekeningen zullen bewaard blijven in het archief.

De gereproduceerde verjaardagskalender, vervaardigd door de Stadstekenklas en gevuld met tekeningen van het afgelopen jaar is voor 2 euro verkrijgbaar bij de Teeken Akademie. Zie onze webshop

Persbericht 17 juni 2024

Op dinsdag 25 juni 2024 aanstaande is er een feestelijke bijeenkomst op de basisschool de Oleanderhof in Arnemuiden. De Stadstekenklas sluit dan het jaar af. 

In het afgelopen jaar heeft de Teeken Akademie met de klas diverse malen een kenmerkend deel van Arnemuiden getekend. De kinderen uit groep 8 van de Oleanderhof waren dit jaar de Stadstekenklas. Arnemuiden is immers ook gemeente Middelburg. Voor de groep was hun woonplaats het favoriete tekenonderwerp. Op de Markt van Arnemuiden is getekend en de klas is ook naar Museum Arnemuiden geweest om daar met papier en potlood te werken. Daarnaast stond er een etsles op het programma.

Op 25 juni kunt u alle tekeningen samen zien. Er is een verjaardagskalender gemaakt door de leerlingen, die te koop is voor 2 euro. 

De Teeken Akademie stelt zich ten doel de tekengeschiedenis van Zeeland levend houden en tekenkunst vandaag te bevorderen. We bedanken de Stadstekenklas van harte voor hun deelname. U allen bent van harte welkom op dinsdag 25 juni, 14 uur, Pereboomweie 1 Arnemuiden.

 

De jury had er een hele kluif aan. Maar liefst 26 inzendingen hebben Lucy de Graaf, Ko de Jonge en Giel Louws zorgvuldig bekeken. Grote verschillen in kwaliteit, originaliteit, presentatie en kwantiteit troffen ze aan. Een bijkomend lastig punt was het grote verschil in leeftijd. De jongste inzender telde 11 jaar en de oudste was een eindje in de twintig. Hoe beoordeel je dan de tekeningen op z’n merites? Juist deze spanbreedte heeft de jury bewust doen kiezen voor een tekenaar waarvan nog veel groei te verwachten valt. 

De mate waarin Lena van Beest op 16-jarige leeftijd al een heel palet van vaardigheden laat zien, heeft de jury mee laten wegen in haar keuze. Zij is een tekenaar die verschillende materialen toepast, durf en vaardigheid toont en gezien haar leeftijd een hoog niveau heeft. 

Lena schrijft in haar toelichting bij het ingezonden werk de dat ze niet zonder tekenen kan in haar leven en een proces-boekje bijhoudt. Ze hoopt altijd terug te kunnen keren naar Zeeland wanneer ze uitvliegt.

Namens de Ridderschap van Zeeland maakte jhr. Alarik van Doorn de winnaar zaterdagmiddag 8 juni op het buiten Moesbosch in Koudekerke bekend en overhandigde Lena een geldprijs van € 500. De Ridderschap heeft de prijs samen met de Teeken Akademie in het leven geroepen en staat hierna minstens nog 4 jaar garant voor de uitreiking ervan. Gerard Heerebout reikte vervolgens aan de winnaar een prijspenning uit. Deze replica naar een penning zoals deze vanaf 1791 werd uitgereikt aan de beste leerling kon worden gemaakt in samenwerking met het Familiefonds Hurgronje.

Lena hoopt volgend jaar te slagen voor haar HAVO-diploma. Ze wil altijd blijven tekenen, maar de kunstacademie als vervolgopleiding ziet ze toch niet zo zitten. De wisselvalligheid van het leven als kunstenaar in financiële zin trekt haar bepaald niet aan. Ze is ook zeer geïnteresseerd in natuurkunde en scheikunde. In dat laatste vak wil ze verder om uiteindelijk kunstrestaurator te worden. Zoals ze dat zelf zegt: ‘Dan kan ik toch in de kunst verder met een stevige beroepsopleiding als achtergrond’. Slimme meid. Die komt er wel

We hopen dat Lena nog lag zal tekenen en in de toekomst nog veel werk zal laten zien, ook al is dat gerestaureerd werk van een ander. Dat ons steuntje daarbij geholpen mag hebben!

Arnold Wiggers

Persbericht 8 juni 2024

De door de Teeken Akademie en de Ridderschap van Zeeland ingestelde Prijs voor Jong Zeeuws Tekentalent heeft voor 2024 een winnaar: Lena van Beest.

De jury bestaande uit Lucy de Graaf, Ko de Jonge en Giel Louws heeft de 26 inzendingen zorgvuldig bekeken. Ze trof grote verschillen in kwaliteit, originaliteit, presentatie en kwantiteit. Het grote verschil in leeftijd, de jongste 11 jaar en de oudste in de twintig, heeft de jury bewust doen kiezen voor een tekenaar waarvan nog veel groei te verwachten valt. 

De mate waarin Lena van Beest op 16-jarige leeftijd al een heel palet van vaardigheden laat zien, heeft de jury mee laten wegen in haar keuze. Zij is een tekenaar die verschillende materialen toepast, durf en vaardigheid toont en gezien haar leeftijd een hoog niveau heeft. 

Lena schrijft in haar toelichting bij het ingezonden werk de dat ze niet zonder tekenen kan in haar leven en een proces-boekje bijhoudt. Ze hoopt altijd terug te kunnen keren naar Zeeland wanneer ze uitvliegt.

Namens de Ridderschap maakte jhr. Alarik van Doorn de winnaar zaterdagmiddag 8 juni op het buiten Moesbosch in Koudekerke bekend en overhandigde Lena een geldprijs van € 500. De Teeken Akademie heeft aan de winnaar een prijspenning uitgereikt naar een ontwerp uit 1778. Deze replica naar een penning zoals deze vanaf 1791 werd uitgereikt aan de beste leerling kon worden gemaakt in samenwerking met het Familiefonds Hurgronje.

Toelichting bij de prijs

De Ridderschap van Zeeland stelt zich onder meer ten doel het culturele leven in Zeeland te ondersteunen. Samen met de Teeken Akademie, opgericht in Middelburg in 1778, is een project gestart ter bevordering van de tekenkunst in Zeeland: Prijs voor Jong Zeeuws Tekentalent. Beide instellingen willen hiermee een bijdrage leveren aan het bevorderen van het kunstleven in Zeeland.

De prijs beoogt jonge Zeeuwse tekentalenten te enthousiasmeren om hun aanleg verder te ontplooien. Met het naar buiten treden met werk wordt een extra trede genomen in een mogelijke carrière als professioneel kunstenaar. 

De prijs bestaat uit een bedrag van € 500 en een penning met inscriptie, zoals deze eind 18e eeuw aan de meest belovende leerlingen van de Teeken Akademie werd geschonken. 

Stadstekenaar Merel van Rens heeft zich voorgenomen niet alleen de mooie monumentale kanten van Middelburg te tekenen. Onlangs heeft ze haar ezel eens bij het station neergezet. Wat een pronkstuk zou kunnen zijn, valt al jaren in de categorie die Merel op het oog heeft. 

Functie na functie verdween uit het stationsgebouw en dat leidde tot ernstige verwaarlozing. Als er iets funest is voor een gebouw is het wel leegstand. Volgend jaar wordt het gebouw aangepakt en kan het hopelijk een duidelijke rol gaan spelen in het verder levendig maken van die kant van het kanaal binnen de 50 km bordjes. Het woord ‘boulevard’ is wellicht te groot, anderzijds staat er met het stadskantoor, het waterschapsgebouw en de studentenhuisvesting inmiddels best een indrukwekkende rij. Een attractief stationsgebouw past daar mooi bij, zeker als het extra publieksfuncties krijgt. 

Van het hele emplacement zoals dat is aangelegd rest eigenlijk alleen nog het hoofdgebouw. De aanbesteding van de bouw daarvan vond op 20 januari 1870 plaats. Elf aannemers schreven in, onder wie H.C. van de Ende uit Zierikzee en W. van Uije uit Middelburg. Het werd F.K. Ozinga uit Leiden gegund, omdat die gecalculeerd had dat hij het voor ƒ 259.000 kon bouwen, waarmee hij de laagste inschrijver was. 

Het station is gebouwd onder auspiciën van het Ministerie van Waterstaat zoals alle grote bouwwerken tussen 1824 en 1875. Dat was de enige organisatie die vrij eenvoudig bouwplannen door de ambtelijke organisaties wist te loodsen, zodat nogal wat instellingen waaronder de spoorwegen bij Rijkswaterstaat aanklopten. Het is een station van de derde klasse: een verhoogd midden met twee zijvleugels. Wie een beetje doorzoekt op internet komt erachter dat tussen 1862 en 1872 minstens 23 van dit type stations zijn opgeleverd: 8 standaard; 10 van de derde klasse-type 2 en 5 van de derde klasse-afwijkende type. Het station Middelburg behoort tot dat afwijkende type en is ook nog eens het laatst opgeleverde in zijn klasse. 

De lijn Goes-Middelburg en daarmee het Middelburgse station werd feestelijk in gebruik genomen op donderdag 29 februari 1872. Het was nat en winderig, waardoor de ‘licht- en vuurwerkshow’ op het Molenwater gedeeltelijk in het water viel. Van het weer hadden de 150 genodigden voor het diner op het stadhuis geen last. Op 1 maart waren er opnieuw activiteiten voor de Middelburgse bevolking, die helaas ook niet door de weergoden werden begunstigd.

Als architect staat de geboortige Fries Martinus Simon (1829-1904) te boek. Deze ingenieur was de ‘eerstaanwezend ingenieur bij de aanleg van staatsspoorwegen’ voor het traject Breda-Vlissingen en daarmee niet alleen verantwoordelijk voor de rails, maar ook voor de noodzakelijke gebouwen. 

Voor zover na te gaan is, zijn er van de 23 stations van de derde klasse nog 8 over. Een bijzondere is het station van Zuidbroek in Groningen, geopend in 1868. Het gebouw is aan het begin van de twintigste eeuw verbouwd en in 1958 zelfs fors verkleind. Tussen 2008 – 2011 is het onderhanden genomen en zijn de verdwenen delen herbouwd. Mag het stationsgebouw zelf dan niet helemaal origineel zijn, de goederenloods die er achter staat is dat wel. De spoorlijn waar het aan ligt, is nog steeds in gebruik en het stationsgebouw fungeert sinds 2014 als onderkomen voor het Noord-Nederlands Trein en Tram Museum. Een fraaie, museale herbestemming! Ideetje?

Arnold Wiggers